2001 წელს ჯონათან ფრენზენის „შესწორებების“ გამოქვეყნებისას მოლოდინი დიდი იყო. მაიკლ კანინგემმა რომანი თომას მანის „ბუდენბროკებსა“ და დონ დელილოს „თეთრ ხმაურს“ შეადარა. ხოლო გამომცემელმა 3500 გასაცნობი ეგზემპლარის დაგზავნისას აღნიშნა, რომ ეს იყო 15 წლის განმავლობაში მის მიერ გამოცემულთაგან საუკეთესო წიგნი.
ბლოგი
მკვეთრი და ცოცხალი ფერები, ამბივალენტური გარემო, კრეატიული სახე-სიმბოლოები და სხვადასხვა მხატვრული ელემენტის ჯუქსტაპოზიცია არის მახასიათებელი ჟან მიშელ ბასკიას ხელოვნებისა, რომლის შემოქმედებითი ნაყოფის ენიგმატური ბუნება დღესაც აჯადოებს და აფიქრებს მნახველს.
„ფიქრებისა და მათი გამოძახილის პოლიფონია: ეს არის უზარმაზარი სხეული, რომელშიც თანამედროვე ხელოვნების განსხვავებული და დამოუკიდებელი ტემპერამენტია წარმოდგენილი.“
პოეზია ოდითგანვე გვევლინება, როგორც შინაგანი ემოციებისა და სულიერი ლადშაფტის გადმოცემის საუკეთესო საშუალება. რითმი, მუსიკალურობა და…
“თითქოს, რაც გინდა, რომ წინ წამოწიო ან რამაც გინდა, რომ ზემოქმედება მოახდინოს შენზე მომავალში, იმაზე აკეთებ აქცენტს. როგორ ენერგიასაც ჩადებ, ზუსტად ისე იმუშავებს.”
„მოცარტი ჯუნგლებში“ (ქვესათაურით „სექსი, ნარკოტიკები და კლასიკური მუსიკა“) კომედიური და დრამატული სერიალია იმაზე, თუ რამდენად…
გიიომ აპოლინერი იყო ადამიანი, რომელმაც აღმოაჩინა და დაამკვიდრა ტერმინი სიურეალიზმი. იგი იყო პოეტი, რომელიც პოეტური სიტყვების მეშვეობით საკუთარ სულიერ ლადშაფტსა და სხვათა პორტრეტებს გვიხატავდა. და მაინც, ვინ იყო გიიომ აპოლინერი და რისი თქმა შეგვიძლია მისი ექსცენტრული შემოქმედების შესახებ?
აკვარელი ძალიან საინტერესო მედიუმია, მიყვარს მისი გამჭირვალობა და შრეებით თამაში. კლასიკური სტილით აკვარელით ხატვა არ მიყვარს და ვცდილობ უფრო თანამედროვე სახე მივცე, ჩემი თავი ვიპოვო.
იქმნება წარმოდგენა, რომ სკულპტურა ჩვენს თვალწინ უჩინარდება, რის გამოც მივისწრაფით, რომ იგი უფრო ახლოდან შევისწავლოთ, თუმცა რაც უნდა მოკლე დისტანციით დავაკვირდეთ ფიგურის სახეს ან სხეულს, მასზე ვერანაირ გამომეტყველებას ვერ დავინახავთ.
წიგნი აჩენს სურვილს, საკუთარ თავს ვკითხოთ: რას ვაკეთებთ, რას ვგრძნობთ და რა გვინდა, რომ საბოლოოდ გავახილოთ თვალი?!